Lot Konopiska - strona oficjalna

Strona klubowa

Kalendarium

19

03-2024

wtorek

20

03-2024

środa

21

03-2024

czwartek

22

03-2024

piątek

23

03-2024

sobota

24

03-2024

niedziela

25

03-2024

pon.

Statystyki drużyny

Najnowsza galeria

Akademia Lubliniec - Lot I Konopiska
Ładowanie...

Mini-Chat

Musisz się zalogować, aby korzystać z mini-chatu.

Wyszukiwarka

Historia 1945-56

 Aby ukazać historię działającego na terenie Konopisk klubu sportowego „Lot” trzeba sięgnąć wstecz do dwudziestolecia międzywojennego, kiedy to na ziemiach polskich zaczął kształtować się i dojrzewać ruch sportowy.

         Dalszy etap formowania się organizacji o charakterze rekreacyjnym i sportowym przypada na pierwsze lata powojenne, kiedy na zgliszczach pozostałych po okupacji niemieckiej powstało na terenie całego kraju sporo organizacji o charakterze sportowym. Boom na tego typu działalność wiązał się w dużej mierze z potrzebami społeczeństwa, które po kilkuletnim okresie życia w nieustannym lęku zabrało się nie tylko do odbudowy kraju i przywrócenia wszelkich typowych przejawów życia i działalności małych społeczności, ale też zajęło się formowaniem organizacji i struktur nie związanych bezpośrednio z podstawowymi potrzebami życiowymi (jak właśnie kluby sportowe, ogniska taneczne, itp.).

Ruch sportowy na terenie Konopisk przed wybuchem II wojny światowej.

         W Konopiskach początki ruchu sportowego sięgają 1933 roku. W tym okresie działające we wsi paramilitarne organizacje „Strzelec” i „Sokół” włączyły do swych programów zajęć rozwijanie kultury fizycznej w formach odpowiednich dla ich działalności.

         Miejscowa ludność szybko zainteresowała się nowymi modelami aktywności. Po kilku latach (1936-1938) na terenach tzw. „dzikiego ogrodu” (obecnie w tym miejscu jest boisko GLKS „Lot”) przylegającego do Szkoły Podstawowej wytyczono boisko do piłki nożnej, siatkowej i koszykówki. Urządzono także prowizoryczną bieżnię, skocznię do skoku w dal i wzwyż.

         Powstałe w ten sposób zaplecze treningowe pozwoliło

miejscowej ludności zapoznać się z różnymi możliwościami a

ktywnego spędzania wolnego czasu. Nie powstały jednak w

omawianym okresie żadne organizacje formalne o charakterze

wyłącznie sportowym. Jedyne masowe imprezy lokalne

organizowane były nadal przez Związek „Strzelec”,

Ligę Obrony Przeciwpożarowej i Przeciwlotniczej,

a także drużyny harcerskie.

         Działająca na terenie wsi Kopalnia Rudy Żelaza „Konopiska”, o której pisałem już wyżej, planowała urządzić nowe boisko do gier. Miało ono służyć przede wszystkim pracownikom kopalni i ich rodzinom. Rekrutowali się oni zresztą w znakomitej większości z mieszkańców Konopisk i pobliskich wsi. Niestety, wybuch II wojny światowej uniemożliwił realizację tych zamiarów.

Powstanie i działalność klubu w pierwszych latach istnienia.

         Historia klubu sportowego „Lot” Konopiska sięga pierwszych lat powojennych. Rok 1945 był jeszcze okresem powrotów z wojennej tułaczki, ponownego skupiania się dawnych mieszkańców poszczególnych ziem, wreszcie organizacji najważniejszych dla lokalnych społeczności organizacji, jak straż pożarna, szkoły, itp. Ale już w następnej turze zaczęły odradzać się, bądź wyrastać nowe kluby sportowe.

         Właśnie początek 1946 roku stał się historycznym momentem dla sportowej części Konopisk i okolicznych wsi. Grupa pasjonatów sportu, wyrosłych jeszcze na organizacjach sokolich już w 1946 roku podjęła zamiar organizacji klubu sportowego. Sympatycy sportu trafili na podatny grunt: w Konopiskach nadal funkcjonowała Kopalnia Rud Żelaza, która zapewniała odpowiednią bazę materialną dla organizacji klubu.

         Dzień 15 lutego 1946 roku przeszedł do historii lokalnej, jako data założenia Górniczego Związkowego Klubu Sportowego „LOT” Konopiska działającego przy Kopalni Rudy Żelaza „Konopiska”. Zebranie sympatyków sportu zaowocowało również powołaniem pierwszego zarządu. Przewodniczącym został Stefan Marszałek, a jego zastępcą Tadeusz Ściebior. W skład zarządu weszli również:

Sekretarz – Franciszek Makowski

Skarbnik – Stanisław Sączek I

Gospodarz klubu – Tadeusz Unglik

Kierownik ogólnosportowy – Jan Hauer

Kierownik gier sportowych – Lucjan Ściebior

Kierownik sekcji lekkoatletycznej – Antoni Sączek

Kierownik sekcji wioślarskiej – inż. Zdzisław Nadarkiewicz

Kierownik sekcji piłki nożnej – Wiktor Furmanek

Kapitan drużyny piłki ręcznej – Lucjan Gajczyk

         Nazwa klubu została wymyślona przez nieżyjącego już Przemysława Gajczyka, który nawiązał prawdopodobnie do przedwojennej organizacji zajmującej się sportem i kulturą fizyczną – „Sokół”. W symbolice zdecydowano się na lecącego na tle słońca i kłosów zboża orła. Co się tyczy barw, pochodzą one od symboli górniczych - czarne (górnictwo); zielone i niebieskie związane zaś były z tradycją ludową.

         Członkowie klubu już w pierwszym roku istnienia powołali do życia trzy pierwsze sekcje sportowe: siatkówki męskiej, koszykówki męskiej i lekkiej atletyki. Jako, że w 1946 roku sport polski odradzał się dopiero po wojnie, przygotowywano się tylko do rozgrywek mistrzowskich. Poszczególne sekcje brały udział w meczach towarzyskich z drużynami z regionu częstochowskiego.

         Dopiero w następnym – 1947 roku – przyszła kolej na udział klubu w pierwszych rozgrywkach sportowych. Były to I Ogólnopolskie Igrzyska Górnicze w Zabrzu. Rozpoczęły się one z udziałem ówczesnych władz państwowych i górniczych, w dniu 21 września. Drużyna koszykarzy zajęła tam drugie, a siatkarzy – piąte miejsce. W rok później reprezentująca już cały okręg sosnowiecki drużyna koszykarzy Lotu odniosła jeszcze większy sukces – wygrywając kolejne już Igrzyska Górnicze.

         1948 rok przyniósł też pomysł budowy nowych boisk do piłki nożnej, siatkówki i koszykówki. Dokonano nawet niwelacji terenu pod te boiska. Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że pierwsze powojenne boiska do gier zespołowych znajdowały się zwykle pod gołym niebem. Dopiero późniejsze lata przynosiły budowę hal sportowych, do których przenosili się siatkarze i koszykarze.

         Trzeci rok działalności podsumowało zebranie sprawozdawczo-wyborcze, na którym dokonano wyboru nowego zarządu. Prezesem klubu został Lucjan Ściebior, sekretarzem – Antoni Sączek, a skarbnikiem, na kolejną kadencję – Stanisław Sączek I. Funkcję kierownika ogólnosportowego sprawował nadal Jan Hauer.

         Kolejnym, niezwykle istotnym dla klubu wydarzeniem, była zmiana nazwy na Klub Sportowy „Górnik” Konopiska, która miała miejsce w dniu 1 maja 1949 roku. Odbyło się to na polecenie Rady Okręgowej Zrzeszenia Sportowego „Górnik”, a wiązało się z reorganizacją całego sportu polskiego i przejściem klubów sportowych do zrzeszeń branżowych (Górnik, Gwardia, itp.) Uzasadnieniem dla tych działań był fakt, że drużyna była wówczas finansowana z kasy kopalni rudy „Konopiska”.

         W czerwcu tego roku zakończono budowę boiska do piłki nożnej, a już 22 lipca otwarto uroczyście stadion. Obecny na otwarciu Naczelny Dyrektor Centralnego Zarządu – inż. Szretena – wygłosił przemówienie okolicznościowe, po czym rozegrano mecz piłki nożnej z „Gwardią” Częstochowa, zakończony wynikiem 6:6.

         Zakończenie roku przyniosło wybór nowych władz. Zmiany nastąpiły na stanowiskach: sekretarza i skarbnika. Pierwszą z tych funkcji objął Jan Nalewajka, a drugą – Czesław Szymonik. W takim składzie zarząd przetrwał do końca 1952 roku, kiedy ponownie zmieniono skarbnika (tym razem funkcję tą powierzono Mieczysławowi Kukule) i sekretarza klubu (Józef Nonas).

         W 1950 roku powołano Komitet Honorowy „Górnika Konopiska”. Walne zgromadzenie klubu włączyło do tegoż Komitetu: inż. Nadarkiewicza, dyr. Inż. Schroettera, inż. Mieczysławskiego, prof. Dyr. Prędkiego, Glińskiego, Bujaka, Barańskiego, Bolda i dyr. Stachurę. Wszyscy oni byli związani z klubem, bądź też z kopalnią „Konopiska”. W tym okresie klub otrzymał także pomoc w wysokości miliona złotych (600 000 na sprzęt, 200 000 na konserwację boiska oraz 200 000 na wydatki organizacyjne).

         Pięciolecie klubu, które przypadło na 1951 rok uczczono w sierpniu, kiedy to zorganizowano okolicznościowe uroczystości z udziałem przedstawicieli zrzeszenia „Górnik”, władz kopalni „Konopiska” oraz przedstawicieli innych organizacji lokalnych. Po części oficjalnej nastąpiło odsłonięcie tablicy pamiątkowej, a następnie rozegrano mecz piłki nożnej.

         Dotychczasowe zasady finansowania klubu wykazały swoje niedoskonałości już w 1953 roku. W tym czasie Dyrekcję Kopalni „Konopiska” przeniesiono do pobliskiego Dźbowa. Odtąd władze kopalni nie były już tak bardzo zainteresowane sportem w Konopiskach. Także część kadry zawodniczej przeniosła się do innych kopalni, a także (co za tym szło) i klubów. Najbardziej uderzyło to w sekcje siatkarzy i koszykarzy, które w praktyce musiały zawiesić działalność. Ten trudny okres w historii klubu, związany zarówno z upadkiem sportowym, jak też i finansowym przypadł na prezesurę Jana Hauera. Wobec takiego obrotu rzeczy władze klubu skupiły się na dwóch działających jeszcze sekcjach: piłki nożnej i lekkoatletycznej. Poza tym starano się dbać o kulturę fizyczną mieszkańców gminy, organizując „biegi narodowe”, „marsze jesienne” oraz prowadząc akcję zdobywania odznak sportowych. Olbrzymim, wobec braku zainteresowania kopalni, nakładem środków własnych, dokonano rozbudowy budynku klubowego. Dzięki temu powstały: magazyn i szatnie dla zawodników oraz pokoik sędziowski. W tym czasie władze kopalniane większość środków przeznaczonych na sport inwestowały na terenie miejscowości Dźbów. Kolejny rok przyniósł wycofanie z rozgrywek sekcji piłki nożnej (po spadku do klasy C) i zawieszenie działalności lekkoatletów. Jedyną drużyną, która brała udział w rozgrywkach mistrzowskich byli tenisiści stołowi – sekcja powstała w 1955 roku. Pozostałe przeżywały olbrzymie trudności kadrowe (odejście zawodników do innych drużyn, pobór do wojska).

         Już w rok później KS „Górnik” Konopiska przestał istnieć. Zwiastuny upadku widoczne były w latach poprzednich. Ale nie one były czynnikiem determinującym. W połowie lat pięćdziesiątych centrala Zrzeszenia „Górnik” postanowiła, że jedna kopalnia będzie mogła inwestować i utrzymywać tylko jeden klub sportowy. W związku z tym, że siedziba władz kopalnianych mieściła się już w Dźbowie, jej wybór padł na tamtejszą organizację sportową.

         Ale likwidacja „Górnika” nie oznaczała końca sportu w Konopiskach. Działacze klubowi zadeklarowali dalszą chęć utrzymania ośrodka sportowego. Zadeklarowano więc przynależność do Zrzeszenia Ludowych Zespołów Sportowych. Już 27 czerwca 1956 roku odbyło się zebranie organizacyjne, na które zaproszono przedstawicieli Rady Głównej LZS w Częstochowie i Gminnej Spółdzielni w Konopiskach. Zebranie zaowocowało powołaniem LZS Konopiska. Przewodniczącym klubu został Edward Lipartowski, sekretarzem – Mieczysław Janik, a skarbnikiem – Jan Dobosz. W ten sposób rozpoczął się kolejny etap w historii sportu w Konopiskach.

Sekcja siatkówki mężczyzn w latach 1946-1956.

         Wraz z powstaniem klubu rozpoczęła działalność także jedna z trzech pierwszych sekcji – siatkarska. Wiadomo jednak, że już od 1933 roku w ramach istniejącego wówczas na terenie Konopisk Związku Strzeleckiego grywano z powodzeniem w tzw. „siatkę”, czasem jeszcze myloną nazewnictwem z „piłką ręczną”. Pierwszy oficjalny mecz zawodnicy sekcji rozegrali 26 maja 1947 roku, pokonując CKS Częstochowa w stosunku setów 2:0. W ciągu całego roku drużyna rozegrała jeszcze kilka meczy towarzyskich, w których w drużynie Lotu brylowali: Lucjan Gajczyk i Tadeusz Ściebior.

        Oprócz meczy towarzyskich rozgrywano też spotkania i turnieje towarzyskie. Przy okazji Święta Morza (20.07.1947 roku) siatkarze drużyny z Konopisk zwyciężyli w turnieju w Konopiskach zorganizowanego z udziałem „Błyskawicy” Borek i „Startu” Gnaszyn.

         Po serii meczy towarzyskich drużyna wystąpiła w I Ogólnopolskich Igrzyskach Górniczych w Zabrzu. Zespół w składzie: Lucjan Ściebior, Lucjan Gajczyk, Tadeusz Ściebior, Antoni Sączek, Kazimierz Warwas, Wiktor Furmanek, Mieczysław Sroka, Mieczysław Sionek, Wacław Kwietniewski, Tadeusz Kita, Józef Kołodziejczyk, Paweł Furmanek, Mieczysław Czerwik, Tadeusz Warwas i kierownik ekipy – Jan Hauer zajął piąte miejsce. Po doskonałym początku i zwycięstwie 2:0 nad okręgiem Ruda Śląska przyszła porażka w II fazie mistrzostw z późniejszym zwycięzcą igrzysk – Okręgiem Zabrze (0:2). W meczu o V miejsce „Lot” pokonał okręg Wałbrzych 2:0.

         Późną jesienią 1947 roku ekipa siatkarzy „Lotu” przystąpiła do rozgrywek mistrzowskich w okręgu Częstochowa. Zakończyły się one dużym sukcesem młodej drużyny, która zajęła II miejsce i zdobyła tytuł wicemistrza okręgu częstochowskiego wygrywając 19 z 26 spotkań. Gorzej poszło siatkarzom w eliminacjach do Okręgowych Igrzysk Górniczych (czerwiec 1948), w których zajęli III miejsce, nie awansując do kolejnej rundy. Drużyna nadal występowała w Klasie „A”, która była najwyższym szczeblem rozgrywek w okręgu. Sezon 1948/49 przyniósł ponownie doskonały wynik: siatkarze z Konopisk zajęli 3 miejsce w stawce, wygrywając 7 z 10 meczy. Dobre wyniki zaowocowały powołaniem Tadeusza Ściebiora i Lucjana Gajczyka do reprezentacji Częstochowy.

         Kolejny sezon rozgrywkowy przyniósł powtórzenie rozstrzygnięć: ponownie trzecie miejsce w okręgu (zespół wygrał 9 z 12 meczy). W rundzie finałowej, która była nowością w rozgrywkach siatkarze ulegli „Włókniarzowi” Gnaszyn i „Spójni” Częstochowa. Później było gorzej: w sezonie 1950/51 dawały już o sobie znać braki kadrowe. Pomimo tego drużyna zajęła IV miejsce zwyciężając w 6 z 12 spotkań.

         W kolejnych latach działalność sekcji w praktyce zamarła. W poszczególnych sezonach rozgrywano wyłącznie okazyjne mecze sparingowe, bądź też w ogóle nie udawało się zebrać drużyny siatkówki. Zespół, który odnosił dość duże sukcesy na szczeblu okręgowym, przestał istnieć.

         Dopiero w 1956 roku rozegrano kilka meczy towarzyskich, pokonując 2:1 „Włókniarza” Gnaszyn i przegrywając w turnieju w Blachowni z tamtejszą „Stalą” 0:2. Po tym epizodzie sekcja siatkówki odrodziła się na krótko w latach sześćdziesiątych.

Tabela ilustrująca wyniki ligowe sekcji w latach 1947-1951:

L.p.

Rozgrywki mistrzowskie

Organizator

Sezon

Miejsce

1

Klasa A

Okręg Cz-wa

47/48

II

2

Klasa A

Okręg Cz-wa

48/49

III

3

Klasa A

Okręg Cz-wa

49/50

III

4

Klasa A

Okręg Cz-wa

50/51

IV

Sekcja koszykówki mężczyzn.

         Koszykarze, podobnie do sekcji siatkówki, byli jedną z trzech założycielskich członów sportowych drużyny z Konopisk. Pierwszy mecz towarzyski rozegrali oni   (podobnie zresztą, jak i siatkarze) z CKS Częstochowa w dniu 26 maja 1947 roku. Koszykarze mistrza okręgu częstochowskiego pokonali „Lot” w stosunku 36:14.

         W tym samym roku koszykarze odnieśli jeden ze swych największych sukcesów, zdobywając wicemistrzostwo Igrzysk Górniczych w Zabrzu (20-23 września 1947). Po zwycięstwach w meczach eliminacyjnych z okręgiem Zabrze (53:25), okręgiem Sosnowiec (18:8) i okręgiem Ruda Śląska (40:19) w finale ulegli okręgowi Ruda Śląska 23:28. Jak zapisano w klubowej kronice „mecz ten przegrała drużyna w pechowych okolicznościach, wywartych przez sędziowanie i szowinistyczną publiczność”.

         Po powrocie z igrzysk zespół wziął po raz pierwszy udział w mistrzostwach okręgu częstochowskiego. Drużyna występująca w składzie: Lucjan Gajczyk, Tadeusz Ściebior, Wiktor Furmanek, Kazimierz Warwas, Józef Kołodziejczyk, Lucjan Ściebior i Mieczysław Sionek spisywała się znakomicie przez cały sezon. Na mecie rozgrywek 1947/48 zajęła ex equo 1 miejsce z CKS Częstochowa. Regulamin decydował o konieczności rozegrania meczu dodatkowego o mistrzostwo okręgu. Doszło do niego w sali przy ulicy Pułaskiego w Częstochowie. „Lot” w najsilniejszym składzie, uzupełniony o Antoniego Sączka i Mieczysława Kościelniaka stanął przed szansą na zwycięstwo w rozgrywkach. Przy komplecie publiczności do przerwy wynik brzmiał jednak 24:17 dla CKS. W drugiej części spotkania dominował zespół z Konopisk, któremu jednak nie udało się wyrównać. Końcowy wynik 33:34 wskazuje jednak, że spotkanie miało dramatyczny i wyrównany przebieg. Ówczesna prasa tak podsumowała tą partię: „Mecz prowadzono w morderczym tempie, toteż w końcowych minutach obie drużyny były już u kresu sił.” Drużyna zajęła ostatecznie II miejsce w okręgu. O ówczesnej sile sekcji koszykarzy może świadczyć fakt, że na 20 meczy mistrzowskich drużyna przegrała tylko 4.

         W 1948 roku koszykarze po raz kolejny zakwalifikowali się do Ogólnopolskich Igrzysk Górniczych. Najpierw na szczeblu eliminacji okręgowych w Czeladzi (27 maja) uporali się z GZKS Krynica (20:15), GZKS Zryw Dąbrowa (23:7) i GZKS Grodziec (18:17). Zajmując pierwsze miejsce w eliminacjach koszykarze zakwalifikowali się do II tury eliminacji w Zabrzu (20 czerwca). Tam pokonali GZKS Ruda Śląska 28:11 i GZKS Zabrze 17:16. Występując w praktycznie niezmienionym, w porównaniu do poprzedniego sezonu składzie, drużyna awansowała do głównych spotkań Igrzysk (Zabrze – 22-24 czerwca), gdzie pokonała okręg Katowice 63:20, okręg Bytom 44:12, okręg Rybnik 32:10 i wreszcie okręg Zabrze 24:22. Zwyciężając we wszystkich meczach, zarówno eliminacyjnych, jak również i finałowych, ekipa z Konopisk została Mistrzem Okręgowych Igrzysk Górniczych. Dzięki temu zakwalifikowała się do ogólnopolskiego finału Zawodów Związków Zawodowych w Warszawie. W dniu 19 sierpnia 1948 roku zespół w składzie: Tadeusz Ściebior, Wiktor Furmanek, Kazimierz Warwas, Józef Kołodziejczyk, Lucjan Ściebior, Mieczysław Sionek, Antoni Sączek, Mieczysław Kościelniak i Zachariasz Świderski zmierzyła się z późniejszym triumfatorem imprezy – Kolejarzem Poznań, przegrywając 9:56 i odpadając z dalszych gier. Zespół wystąpił w tym meczu bez swego najlepszego zawodnika – Lucjana Gajczyka, który był zwycięzcą w klasyfikacji najskuteczniejszych podczas mistrzostw okręgu w sezonie 1947/48.

         Kolejny sezon w wykonaniu koszykarzy był już gorszy. Drużyna zajęła dopiero trzecie miejsce w mistrzostwach okręgu częstochowskiego. Na 12 meczy zwyciężyli w ośmiu. Tylko indywidualnie Wiktor Furmanek zyskał miano najskuteczniejszego koszykarza rozgrywek 1948/49. Pomimo słabszej postawy drużyny w tym sezonie, Lucjan Gajczyk i Tadeusz Ściebior zyskali uznanie w oczach kapitana okręgu częstochowskiego i zostali powołani na towarzyski mecz z pierwszoligowym zespołem AZS Warszawa.

         Sezon 1949/50 drużyna zakończyła na czwartym miejscu, wygrywając jedynie 4 z dziesięciu spotkań. Identyczny wynik uzyskała w następnym sezonie 1950/51, występując w stawce sześciu zespołów.

         W następnych latach działalność sekcji zawieszono, co spowodowane było problemami personalnymi, organizacyjnymi i finansowymi, o których pisałem powyżej. Na długie lata koszykówka w Konopiskach na szczeblu rozgrywek mistrzowskich przestała istnieć.

Tabela ilustrująca wyniki ligowe sekcji w latach 1947-1951:

L.p.

Rozgrywki mistrzowskie

Organizator

Sezon

Miejsce

1

Klasa A

Okręg Cz-wa

47/48

II

2

Klasa A

Okręg Cz-wa

48/49

III

3

Klasa A

Okręg Cz-wa

49/50

IV

4

Klasa A

Okręg Cz-wa

50/51

IV

 

Sekcja lekkoatletyczna.

         Kolejną z sekcji istniejących już od początków klubu byli lekkoatleci. Pierwsze zawody regionalne, w jakich wzięli udział zawodnicy sekcji, odbyły się w Konopiskach z okazji Święta 1 Maja w 1948 roku. Mecz lekkoatletyczny z udziałem zawodników z Częstochowy przyniósł kilka godnych zapamiętania dla dziejów klubu wyników: w biegu na 100 metrów drugie miejsce zajął Lucjan Gajczyk, a trzecie – Mieczysław Kościelniak, a w biegu średnim – na 800 metrów – trzeci był Mieczysław Sionek. Na odległości 1000 metrów drugie miejsce zajął Edward Pyda, a tuż za nim uplasował się Wiktor Furmanek.

         W czerwcu tego roku na zawodach górniczych w Sosnowcu pierwsze miejsce w skoku w dal zajął Eugeniusz Zawada, a w skoku wzwyż zwycięzcą został Zachariasz Świderski. Niestety, nie są znane wyniki zwycięzców.

         Sekcja lekkoatletyczna nie wykazywała takiej aktywności na polu rozgrywek mistrzowskich, jak poprzednie. Skupiała się na krzewieniu kultury fizycznej, organizacji biegów i marszy terenowych. Jej członkowie odnosili jednak i w omawianym okresie sporadyczne sukcesy. Główną bolączką sekcji był brak bieżni lekkoatletycznej oraz sprzętu. W związku z tym klubowi udzielano kredytów ze strony Referatu Kultury Fizycznej Zarządu Głównego Związku Zawodowego Górników w Sosnowcu (przykładowo w 1949 roku 600 000 złotych w kilku transzach). Nie doprowadziło to jednak do powstania bieżni. Udało się jedynie zrealizować do końca budowę boiska.

         Już w 1954 roku, w czasie gdy zamarła działalność sekcji koszykarzy i siatkarzy, zawodnicy „Górnika” wzięli udział w mistrzostwach Rady Okręgowej „Górnik” w Częstochowie. Wyróżnili się tam dwaj zawodnicy z Konopisk: Stanisław Sączek I zajął 2 miejsce w skoku w dal i 3 w biegu na 100 metrów, a Stefan Słabosz uplasował się na trzeciej pozycji w biegu na 400 metrów.

         Nieco gorzej zawodnikom sekcji lekkiej atletyki poszło w mistrzostwach powiatu częstochowskiego, gdzie ponownie drugi na 200 metrów był Stanisław Sączek, a w sprincie piąte miejsce zajął Władysław Bator.

         W sezonie halowym 1955 trzecie miejsce w mistrzostwach Częstochowy zajął ponownie Stanisław Sączek. Było to w biegu sprinterskim na 30 metrów.

         Lepsze wyniki osiągnięto w mistrzostwach powiatowych w lipcu 1956 roku na boisku GWKS, gdzie Stanisław Sączek I zwyciężył w biegach na 200 i 400 metrów, a Narcyz Ćwikliński – w skoku wzwyż i w rzucie oszczepam. Drużynowo zawodnicy z Konopisk wygrali w klasyfikacji, zdobywając Puchar Przechodni TKKF w Częstochowie. Drużyna wystąpiła w składzie: Narcyz Ćwikliński, Stanisław Sączek, Mieczysław Janik, Władysław Bator, Antoni Skóra, Mieczysław Sionek, Marian Ciuk i Ryszard Socha.

Końcowa klasyfikacja:

1.     LZS Konopiska – 73 pkt.

2.     LZS Błeszno – 60 pkt.

3.     LZS Wyrazów – 31 pkt.

         Zawodnicy klubu z Konopisk brali też udział w meczach lekkoatletycznych rozgrywanych przez reprezentację powiatu częstochowskiego. Szczególnie wyróżnili się wówczas Mieczysław Janik – wicemistrz w skoku w dal i Władysław Sionek – trzeci w biegu na 100 metrów.

Sekcja piłki nożnej.

         Tę najpopularniejszą dziś w gminie formę rozgrywek zespołowych powołano do życia dopiero w 1949 roku. Okres pomiędzy 1946, a 1949 rokiem upłynął na przygotowaniach i planowaniu powołania sekcji. Członkowie klubu musieli najpierw uporać się z problemami natury organizacyjnej i stworzyć zaplecze. Już w 1946 roku utworzono w klubie stanowisko kierownika do spraw

piłki nożnej. Stanowisko to objął Wiktor Furmanek.
         Największe problemy niosła ze sobą jednak budowa boiska. Jak donosiła prasa w 1949 roku: „boisko zostało już zniwelowane. Obecnie górnicy przystąpią do zaorania go celem usunięcia kęp trawy, po czym do uwalcowania oraz zasiania rajgrasu, dzięki czemu powstanie równy i estetyczny dywanik trawiasty. Boisko ma piękne położenie i znajduje się w ogrodzie obok dworku Zjednoczenia Kopalń Rudy Żelaznej. Mierzy ono 110 metrów długości i 70 metrów szerokości. Wzdłuż jednej z głównych linii wzniesione zostaną stopnie z ławkami dla widzów a w przyszłości wokół boiska zbudowana będzie bieżnia lekkoatletyczna (…) pozostało jeszcze wiele do zrobienia.”

         Już w tym samym - 1949 roku - rozegrano pierwszy mecz na nowym stadionie (22 lipca – 6:6 z „Gwardią” Częstochowa). W następnym roku drużyna wzięła udział po raz pierwszy w rozgrywkach mistrzowskich, występując w klasie „C”. Kadrę zespołu tworzyli: Zdzisław Korfel (bramkarz), Wiesław Kasprzyk i Mieczysław Sionek (obrońcy), Władysław Musik, Tadeusz Ściebior, Eugeniusz Zawada (pomocnicy), Mieczysław Kościelniak, Wiktor Furmanek, Władysław Opalski, Zenon Sołtysiak, Edward Pyda, Kazimierz Płaneta, Wiesław Kruk i Kazimierz Musik (napastnicy). W początkach istnienia występowali też w drużynie: Kazimierz Haładyn (bramkarz), Bogdan Jaźwiec i ? Gładysz. W tym pierwszym, historycznym sezonie, drużyna zdobyła pierwsze miejsce w rozgrywkach, awansując do klasy „B”. Spośród dziesięciu meczy wygrała dziewięć.

         Występując w klasie „B”, w sezonie 1951 drużyna „Górnika” Konopiska, trenowana przez trenera Barańczaka wygrała 11 i zremisowała w 3 z 16 meczy. W wyniku tego zajęła ostatecznie drugie miejsce i pozostała w tej klasie rozgrywkowej. Jednak wycofanie się z czynnego uprawiania sportu przez kilku starszych zawodników spowodowało regres formy zespołu. W sezonie 1952 drużyna uplasowała się dopiero na piątym miejscu, pomimo wejścia do niej kilku młodych, perspektywicznych zawodników: Bogdana Jaźwca, Stanisława Kruka, Stanisława Pyrkosza. Bilans meczy był niekorzystny: 6 zwycięstw, 3 remisy i 7 porażek.

         W sezonie 1952 po raz pierwszy do rozgrywek przystąpiła też drużyna juniorska, która poradziła sobie doskonale, zwyciężając w mistrzostwach powiatu częstochowskiego. Wielu z jej zawodników zasiliło później szeregi pierwszej drużyny (m.in.: Stanisław Sączek II, Władysław Bator i Mieczysław Kruk).

         Sezon 1953 był dużo słabszy w wykonaniu obydwu drużyn. Oprócz braku zainteresowania ze strony kopalni wpływ miało na to odejście kilku zdolnych zawodników związanych pracą zawodową z innymi miejscowościami. Piłkarze zajęli szóste miejsce, odnosząc pięć zwycięstw i remisując trzy z 14 meczy. Nienajlepsze wyniki osiągali też juniorzy podczas przedmeczy klasy „B”. Ostatecznie zajęli czwartą lokatę. W rok później drużyna zanotowała jeszcze większy regres, zajmując ósmą pozycję i spadając do klasy „C”. Doprowadziło to do rozbicia sekcji piłki nożnej.

         Odrodziła się ona w 1956 roku. W dniu 1 lipca drużyna rozegrała pierwszy mecz, jako LZS Konopiska. W tym historycznym spotkaniu przegrała ze „Stalą” Blachownia (późniejsza „Pogoń”) 1:3. Jedyną bramkę zdobył Stanisław Sączek II. LZS nie brał w tym sezonie udziału w rozgrywkach ligowych, ale udanie zaprezentował się w meczach o Puchar Rady Powiatowej LZS i PZGS. Po zwycięstwie w finale rozgrywek z LZS Szarlejka 4:1 (1:0) zespół z Konopisk zdobył to trofeum. Bramki w finałowym meczu zdobyli: A. Skóra – 3 i E. Kościelniak – 1. W nagrodę piłkarze otrzymali piłkę „węgierkę”, a drużyna z Kawodrzy piłkę „polską”. Kilku zawodników z Konopisk zostało powołanych na mecz LZS Częstochowa z LZS-em Lubliniec. Byli to: S. Sączek II, W. Bator, J. Bator, A. Skóra, W. Skóra, M. Kruk i J. Kromołowski.

Tabela ilustrująca wyniki ligowe sekcji seniorów w latach 1950-1954:

L.p.

Rozgrywki mistrzowskie

Organizator

Sezon

Miejsce

1

Klasa C

Podokręg Cz-wa

1950

I – A.

2

Klasa B

Podokręg Cz-wa

1951

II

3

Klasa B

Podokręg Cz-wa

1952

V

4

Klasa B

Podokręg Cz-wa

1953

VI

5

Klasa B

Podokręg Cz-wa

1954

VIII

Sekcja tenisa stołowego.

         Sekcja tenisistów stołowych jest najmłodszą spośród opisywanych. Została ona utworzona w 1954 roku, jako efekt rosnącego zainteresowania młodzieży tą dziedziną sportu. W 1955 roku drużynę zgłoszono do rozgrywek w klasie „B”. Jej zawodnikami byli wówczas m.in.: Jerzy Bator, Stanisław Sączek, Julian Wolny i Andrzej Domański. W pierwszym sezonie drużyna zajęła trzecie miejsce w stawce 6 drużyn, zwyciężając w sześciu i remisując w jednym, spośród dziesięciu spotkań. Jeszcze przed oficjalnym wystartowaniem sekcji w rozgrywkach ligowych Stanisław Sączek zdobył indywidualne wicemistrzostwo Okręgu Zrzeszenia „Górnik” w Częstochowie.

         Dużo lepiej było w kolejnym sezonie ligowym, kiedy po wygraniu pięciu spośród sześciu meczy drużyna zajęła wspólnie z „Włókniarzem” Gnaszyn pierwsze miejsce w klasie „B”. Nie stawiła się jednak na decydujący mecz o prymat w tej klasie rozgrywkowej i ostatecznie zajęła drugą lokatę. Powodem niestawienia się na mecz było… „przegapienie jego terminu”.

         We wrześniu 1956 roku drużyna wzięła też udział w mecach o drużynowe mistrzostwo powiatu Częstochowa w Rudnikach. Zajęła tam drugie miejsce przegrywając w finale z LZS Kawodrza 3:5. Zawodnik Lotu – Stanisław Sączek I zajął zaś pierwsze miejsce w turnieju indywidualnym o Puchar Rady Powiatowej LZS w Częstochowie oraz drugie miejsce w mistrzostwach Rady Okręgowej ZS „Górnik” w Częstochowie, ustępując tylko Romanowi Wilkowi.

             

Tabela ilustrująca wyniki ligowe sekcji w latach 1955-1956:

L.p.

Rozgrywki mistrzowskie

Organizator

Sezon

Miejsce

1

Klasa B

Podokręg Cz-wa

1955

III

2

Klasa B

Podokręg Cz-wa

1956

II

Inne sekcje klubu w latach 1946-1956.

         Na początku działalności klubu utworzono jeszcze jedną sekcję sportową - kierowaną przez inż. Nadarkiewicza grupę wioślarską, która posiadała jedynie parę kajaków. Była to jedynie efemeryda w dziejach działalności „Lotu”. Podobnie zresztą, jak i sekcja szermiercza, a także gimnastyczna, której organizację podjęto po tym, jak w 1949 roku Centrala Zrzeszenia „Górnik” przyznała wyposażenie i przyrządy dla tychże sekcji. Trudno dziś jednoznacznie stwierdzić, co było decydującym powodem nieutrzymania się tych dwu dyscyplin w Konopiskach. Być może decydujące miejsce odegrały tu luki w wyposażeniu. Sądzę jednak, że chodziło raczej o brak zainteresowania społeczności lokalnej tymi dziedzinami sportu. Bardziej cenione były gry zespołowe.

         Oprócz wszystkich opisywanych i wzmiankowanych sekcji sportowych klub doczekał się jeszcze jednej – szachowej – ale o tym napiszę w kolejnym rozdziale, jako że była ona najmłodszą spośród wszystkich.

         Jak widać w świetle omówionych powyżej pierwszych lat istnienia klubu, nie skupiał on swej działalności jedynie na wybranych dziedzinach sportowych, ale starał się rozszerzać swoją aktywność na wszystkie dziedziny będące w obszarze zainteresowań mieszkańców Konopisk i przyległych miejscowości.

         Wart odnotowania jest również inny fakt. Ówcześni sportowcy, nie tylko zresztą w Konopiskach, byli multidyscyplinarni. Świadczą o tym te same osoby, które pojawiają się na liście osiągnięć w różnych dziedzinach, działając w różnorakich sekcjach (Lucjan Gajczyk, Tadeusz Ściebior i inni). Można też mówić o całych rodzinach, które prowadziły sportowy tryb życia i funkcjonowały z powodzeniem także i na liście członków klubu. W tamtych latach były to m.in. rodziny Sączków i Gajczyków.

         Biorąc po uwagę rolę klubu, który miał przede wszystkim zaspokajać potrzeby ludności lokalnej, wyrósł on na jeden z wiodących ośrodków sportowych w regionie poza obszarem Częstochowy. Świadczą o tym sukcesy szczególnie koszykarzy i siatkarzy.

         Z kolei o tym, jak mocno zależała sytuacja klubu od wspierającego go Zrzeszenia świadczą losy „Górnika” Konopiska w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych, kiedy to w dodatku część zawodników zmieniła pracę oraz klub, co w tamtych latach było równoznaczne, biorąc pod uwagę ówczesny „sponsoring branżowy”.

         Pierwsze lata istnienia klubu dają się podzielić na kilka okresów: pierwszy od 1946 do 1949 roku – okres założycielski pod nazwą „Lotu”, drugi, w latach 1949-1951– pod egidą Zrzeszenia „Górnik”, kiedy klub odnosił jeszcze sukcesy sportowe w regionie i posiadał liczące się sekcje koszykówki i siatkówki oraz trzeci (lata 1952-1956), który był okresem upadku, aż do odrodzenia się klubu, jako LZS.

Najbliższe spotkanie

W najbliższym czasie zespół nie rozgrywa żadnego spotkania.

Reklama

Tabela ligowa

Ostatnie spotkanie

Lot KonopiskaMKS Myszków
Lot Konopiska 1:1 MKS Myszków
2016-09-25, 11:00:00
     
oceny zawodników »

Najbliższa kolejka

Najbliższa kolejka 7
Jura Niegowa - Lot Konopiska
Czarni Starcza - Grom Cykarzew
Promień Glinica - Olimpia Truskolasy
MKS Myszków - KS Panki
Sparta Lubliniec - Błękitni Herby
Orzeł Pawonków - Orkan Rzerzęczyce
MLKS Woźniki - Gmina Kłomnice

Logowanie

Wyniki

Ostatnia kolejka 6
Olimpia Truskolasy 0:0 Jedność Boronów
Orkan Rzerzęczyce MLKS Woźniki
Błękitni Herby 2:1 Promień Glinica
Lot Konopiska 1:1 MKS Myszków
Gmina Kłomnice 8:1 Czarni Starcza
Grom Cykarzew 1:9 Sparta Lubliniec
KS Panki 14:0 Orzeł Pawonków