Aby ukazać historię działającego na
terenie Konopisk klubu sportowego „Lot” trzeba sięgnąć wstecz do dwudziestolecia
międzywojennego, kiedy to na ziemiach polskich zaczął kształtować się i
dojrzewać ruch sportowy.
Dalszy etap
formowania się organizacji o charakterze rekreacyjnym i sportowym przypada na
pierwsze lata powojenne, kiedy na zgliszczach pozostałych po okupacji
niemieckiej powstało na terenie całego kraju sporo organizacji o charakterze
sportowym. Boom na tego typu działalność wiązał się w dużej mierze z potrzebami
społeczeństwa, które po kilkuletnim okresie życia w nieustannym lęku zabrało się
nie tylko do odbudowy kraju i przywrócenia wszelkich typowych przejawów życia i
działalności małych społeczności, ale też zajęło się formowaniem organizacji i
struktur nie związanych bezpośrednio z podstawowymi potrzebami życiowymi (jak
właśnie kluby sportowe, ogniska taneczne, itp.).
Ruch sportowy na terenie Konopisk
przed wybuchem II wojny światowej.
W Konopiskach
początki ruchu sportowego sięgają 1933 roku. W tym okresie działające we wsi
paramilitarne organizacje „Strzelec” i „Sokół” włączyły do swych programów zajęć
rozwijanie kultury fizycznej w formach odpowiednich dla ich
działalności.
Miejscowa
ludność szybko zainteresowała się nowymi modelami aktywności. Po kilku latach
(1936-1938) na terenach tzw. „dzikiego ogrodu” (obecnie w tym miejscu jest
boisko GLKS „Lot”) przylegającego do Szkoły Podstawowej wytyczono boisko do
piłki nożnej, siatkowej i koszykówki. Urządzono także prowizoryczną bieżnię,
skocznię do skoku w dal i wzwyż.
Powstałe w ten
sposób zaplecze treningowe pozwoliło
miejscowej ludności zapoznać się z różnymi
możliwościami a
ktywnego spędzania wolnego czasu. Nie powstały jednak w
omawianym
okresie żadne organizacje formalne o charakterze
wyłącznie sportowym. Jedyne
masowe imprezy lokalne
organizowane były nadal przez Związek „Strzelec”,
Ligę
Obrony Przeciwpożarowej i Przeciwlotniczej,
a także drużyny
harcerskie.
Działająca na
terenie wsi Kopalnia Rudy Żelaza „Konopiska”, o której pisałem już wyżej,
planowała urządzić nowe boisko do gier. Miało ono służyć przede wszystkim
pracownikom kopalni i ich rodzinom. Rekrutowali się oni zresztą w znakomitej
większości z mieszkańców Konopisk i pobliskich wsi. Niestety, wybuch II wojny
światowej uniemożliwił realizację tych zamiarów.
Powstanie i działalność klubu w
pierwszych latach istnienia.
Historia klubu
sportowego „Lot” Konopiska sięga pierwszych lat powojennych. Rok 1945 był
jeszcze okresem powrotów z wojennej tułaczki, ponownego skupiania się dawnych
mieszkańców poszczególnych ziem, wreszcie organizacji najważniejszych dla
lokalnych społeczności organizacji, jak straż pożarna, szkoły, itp. Ale już w
następnej turze zaczęły odradzać się, bądź wyrastać nowe kluby
sportowe.
Właśnie
początek 1946 roku stał się historycznym momentem dla sportowej części Konopisk
i okolicznych wsi. Grupa pasjonatów sportu, wyrosłych jeszcze na organizacjach
sokolich już w 1946 roku podjęła zamiar organizacji klubu sportowego. Sympatycy
sportu trafili na podatny grunt: w Konopiskach nadal funkcjonowała Kopalnia Rud
Żelaza, która zapewniała odpowiednią bazę materialną dla organizacji
klubu.
Dzień 15 lutego
1946 roku przeszedł do historii lokalnej, jako data założenia Górniczego
Związkowego Klubu Sportowego „LOT” Konopiska działającego przy Kopalni Rudy
Żelaza „Konopiska”. Zebranie sympatyków sportu zaowocowało również powołaniem
pierwszego zarządu. Przewodniczącym został Stefan Marszałek, a jego zastępcą
Tadeusz Ściebior. W skład zarządu weszli również:
Sekretarz – Franciszek
Makowski
Skarbnik – Stanisław Sączek
I
Gospodarz klubu – Tadeusz
Unglik
Kierownik ogólnosportowy – Jan
Hauer
Kierownik gier sportowych – Lucjan
Ściebior
Kierownik sekcji lekkoatletycznej –
Antoni Sączek
Kierownik sekcji wioślarskiej – inż.
Zdzisław Nadarkiewicz
Kierownik sekcji piłki nożnej –
Wiktor Furmanek
Kapitan drużyny piłki ręcznej –
Lucjan Gajczyk
Nazwa klubu
została wymyślona przez nieżyjącego już Przemysława Gajczyka, który nawiązał
prawdopodobnie do przedwojennej organizacji zajmującej się sportem i kulturą
fizyczną – „Sokół”. W symbolice zdecydowano się na lecącego na tle słońca i
kłosów zboża orła. Co się tyczy barw, pochodzą one od symboli górniczych -
czarne (górnictwo); zielone i niebieskie związane zaś były z tradycją
ludową.
Członkowie
klubu już w pierwszym roku istnienia powołali do życia trzy pierwsze sekcje
sportowe: siatkówki męskiej, koszykówki męskiej i lekkiej atletyki. Jako, że w
1946 roku sport polski odradzał się dopiero po wojnie, przygotowywano się tylko
do rozgrywek mistrzowskich. Poszczególne sekcje brały udział w meczach
towarzyskich z drużynami z regionu częstochowskiego.
Dopiero w
następnym – 1947 roku – przyszła kolej na udział klubu w pierwszych rozgrywkach
sportowych. Były to I Ogólnopolskie Igrzyska Górnicze w Zabrzu. Rozpoczęły się
one z udziałem ówczesnych władz państwowych i górniczych, w dniu 21 września.
Drużyna koszykarzy zajęła tam drugie, a siatkarzy – piąte miejsce. W rok później
reprezentująca już cały okręg sosnowiecki drużyna koszykarzy Lotu odniosła
jeszcze większy sukces – wygrywając kolejne już Igrzyska
Górnicze.
1948 rok
przyniósł też pomysł budowy nowych boisk do piłki nożnej, siatkówki i
koszykówki. Dokonano nawet niwelacji terenu pod te boiska. Trzeba w tym miejscu
zaznaczyć, że pierwsze powojenne boiska do gier zespołowych znajdowały się
zwykle pod gołym niebem. Dopiero późniejsze lata przynosiły budowę hal
sportowych, do których przenosili się siatkarze i
koszykarze.
Trzeci rok
działalności podsumowało zebranie sprawozdawczo-wyborcze, na którym dokonano
wyboru nowego zarządu. Prezesem klubu został Lucjan Ściebior, sekretarzem –
Antoni Sączek, a skarbnikiem, na kolejną kadencję – Stanisław Sączek I. Funkcję
kierownika ogólnosportowego sprawował nadal Jan Hauer.
Kolejnym,
niezwykle istotnym dla klubu wydarzeniem, była zmiana nazwy na Klub Sportowy
„Górnik” Konopiska, która miała miejsce w dniu 1 maja 1949 roku. Odbyło się to
na polecenie Rady Okręgowej Zrzeszenia Sportowego „Górnik”, a wiązało się z
reorganizacją całego sportu polskiego i przejściem klubów sportowych do zrzeszeń
branżowych (Górnik, Gwardia, itp.) Uzasadnieniem dla tych działań był fakt, że
drużyna była wówczas finansowana z kasy kopalni rudy
„Konopiska”.
W czerwcu tego
roku zakończono budowę boiska do piłki nożnej, a już 22 lipca otwarto uroczyście
stadion. Obecny na otwarciu Naczelny Dyrektor Centralnego Zarządu – inż.
Szretena – wygłosił przemówienie okolicznościowe, po czym rozegrano mecz piłki
nożnej z „Gwardią” Częstochowa, zakończony wynikiem 6:6.
Zakończenie
roku przyniosło wybór nowych władz. Zmiany nastąpiły na stanowiskach: sekretarza
i skarbnika. Pierwszą z tych funkcji objął Jan Nalewajka, a drugą – Czesław
Szymonik. W takim składzie zarząd przetrwał do końca 1952 roku, kiedy ponownie
zmieniono skarbnika (tym razem funkcję tą powierzono Mieczysławowi Kukule) i
sekretarza klubu (Józef Nonas).
W 1950 roku
powołano Komitet Honorowy „Górnika Konopiska”. Walne zgromadzenie klubu włączyło
do tegoż Komitetu: inż. Nadarkiewicza, dyr. Inż. Schroettera, inż.
Mieczysławskiego, prof. Dyr. Prędkiego, Glińskiego, Bujaka, Barańskiego, Bolda i
dyr. Stachurę. Wszyscy oni byli związani z klubem, bądź też z kopalnią
„Konopiska”. W tym okresie klub otrzymał także pomoc w wysokości miliona złotych
(600 000 na sprzęt, 200 000 na konserwację boiska oraz 200 000 na wydatki
organizacyjne).
Pięciolecie
klubu, które przypadło na 1951 rok uczczono w sierpniu, kiedy to zorganizowano
okolicznościowe uroczystości z udziałem przedstawicieli zrzeszenia „Górnik”,
władz kopalni „Konopiska” oraz przedstawicieli innych organizacji lokalnych. Po
części oficjalnej nastąpiło odsłonięcie tablicy pamiątkowej, a następnie
rozegrano mecz piłki nożnej.
Dotychczasowe
zasady finansowania klubu wykazały swoje niedoskonałości już w 1953 roku. W tym
czasie Dyrekcję Kopalni „Konopiska” przeniesiono do pobliskiego Dźbowa. Odtąd
władze kopalni nie były już tak bardzo zainteresowane sportem w Konopiskach.
Także część kadry zawodniczej przeniosła się do innych kopalni, a także (co za
tym szło) i klubów. Najbardziej uderzyło to w sekcje siatkarzy i koszykarzy,
które w praktyce musiały zawiesić działalność. Ten trudny okres w historii
klubu, związany zarówno z upadkiem sportowym, jak też i finansowym przypadł na
prezesurę Jana Hauera. Wobec takiego obrotu rzeczy władze klubu skupiły się na
dwóch działających jeszcze sekcjach: piłki nożnej i lekkoatletycznej. Poza tym
starano się dbać o kulturę fizyczną mieszkańców gminy, organizując „biegi
narodowe”, „marsze jesienne” oraz prowadząc akcję zdobywania odznak sportowych.
Olbrzymim, wobec braku zainteresowania kopalni, nakładem środków własnych,
dokonano rozbudowy budynku klubowego. Dzięki temu powstały: magazyn i szatnie
dla zawodników oraz pokoik sędziowski. W tym czasie władze kopalniane większość
środków przeznaczonych na sport inwestowały na terenie miejscowości Dźbów.
Kolejny rok przyniósł wycofanie z rozgrywek sekcji piłki nożnej (po spadku do
klasy C) i zawieszenie działalności lekkoatletów. Jedyną drużyną, która brała
udział w rozgrywkach mistrzowskich byli tenisiści stołowi – sekcja powstała w
1955 roku. Pozostałe przeżywały olbrzymie trudności kadrowe (odejście zawodników
do innych drużyn, pobór do wojska).
Już w rok
później KS „Górnik” Konopiska przestał istnieć. Zwiastuny upadku widoczne były w
latach poprzednich. Ale nie one były czynnikiem determinującym. W połowie lat
pięćdziesiątych centrala Zrzeszenia „Górnik” postanowiła, że jedna kopalnia
będzie mogła inwestować i utrzymywać tylko jeden klub sportowy. W związku z tym,
że siedziba władz kopalnianych mieściła się już w Dźbowie, jej wybór padł na
tamtejszą organizację sportową.
Ale likwidacja
„Górnika” nie oznaczała końca sportu w Konopiskach. Działacze klubowi
zadeklarowali dalszą chęć utrzymania ośrodka sportowego. Zadeklarowano więc
przynależność do Zrzeszenia Ludowych Zespołów Sportowych. Już 27 czerwca 1956
roku odbyło się zebranie organizacyjne, na które zaproszono przedstawicieli Rady
Głównej LZS w Częstochowie i Gminnej Spółdzielni w Konopiskach. Zebranie
zaowocowało powołaniem LZS Konopiska. Przewodniczącym klubu został Edward
Lipartowski, sekretarzem – Mieczysław Janik, a skarbnikiem – Jan Dobosz. W ten
sposób rozpoczął się kolejny etap w historii sportu w
Konopiskach.
Sekcja siatkówki mężczyzn w latach
1946-1956.
Wraz z
powstaniem klubu rozpoczęła działalność także jedna z trzech pierwszych sekcji –
siatkarska. Wiadomo jednak, że już od 1933 roku w ramach istniejącego wówczas na
terenie Konopisk Związku Strzeleckiego grywano z powodzeniem w tzw. „siatkę”,
czasem jeszcze myloną nazewnictwem z „piłką ręczną”. Pierwszy oficjalny mecz
zawodnicy sekcji rozegrali 26 maja 1947 roku, pokonując CKS Częstochowa w
stosunku setów 2:0. W ciągu całego roku drużyna rozegrała jeszcze kilka meczy
towarzyskich, w których w drużynie Lotu brylowali: Lucjan Gajczyk i Tadeusz
Ściebior.
Oprócz meczy
towarzyskich rozgrywano też spotkania i turnieje towarzyskie. Przy okazji Święta
Morza (20.07.1947 roku) siatkarze drużyny z Konopisk zwyciężyli w turnieju w
Konopiskach zorganizowanego z udziałem „Błyskawicy” Borek i „Startu”
Gnaszyn.
Po serii meczy
towarzyskich drużyna wystąpiła w I Ogólnopolskich Igrzyskach Górniczych w
Zabrzu. Zespół w składzie: Lucjan Ściebior, Lucjan Gajczyk, Tadeusz Ściebior,
Antoni Sączek, Kazimierz Warwas, Wiktor Furmanek, Mieczysław Sroka, Mieczysław
Sionek, Wacław Kwietniewski, Tadeusz Kita, Józef Kołodziejczyk, Paweł Furmanek,
Mieczysław Czerwik, Tadeusz Warwas i kierownik ekipy – Jan Hauer zajął piąte
miejsce. Po doskonałym początku i zwycięstwie 2:0 nad okręgiem Ruda Śląska
przyszła porażka w II fazie mistrzostw z późniejszym zwycięzcą igrzysk –
Okręgiem Zabrze (0:2). W meczu o V miejsce „Lot” pokonał okręg Wałbrzych
2:0.
Późną jesienią
1947 roku ekipa siatkarzy „Lotu” przystąpiła do rozgrywek mistrzowskich w okręgu
Częstochowa. Zakończyły się one dużym sukcesem młodej drużyny, która zajęła II
miejsce i zdobyła tytuł wicemistrza okręgu częstochowskiego wygrywając 19 z 26
spotkań. Gorzej poszło siatkarzom w eliminacjach do Okręgowych Igrzysk
Górniczych (czerwiec 1948), w których zajęli III miejsce, nie awansując do
kolejnej rundy. Drużyna nadal występowała w Klasie „A”, która była najwyższym
szczeblem rozgrywek w okręgu. Sezon 1948/49 przyniósł ponownie doskonały wynik:
siatkarze z Konopisk zajęli 3 miejsce w stawce, wygrywając 7 z 10 meczy. Dobre
wyniki zaowocowały powołaniem Tadeusza Ściebiora i Lucjana Gajczyka do
reprezentacji Częstochowy.
Kolejny sezon
rozgrywkowy przyniósł powtórzenie rozstrzygnięć: ponownie trzecie miejsce w
okręgu (zespół wygrał 9 z 12 meczy). W rundzie finałowej, która była nowością w
rozgrywkach siatkarze ulegli „Włókniarzowi” Gnaszyn i „Spójni” Częstochowa.
Później było gorzej: w sezonie 1950/51 dawały już o sobie znać braki kadrowe.
Pomimo tego drużyna zajęła IV miejsce zwyciężając w 6 z 12
spotkań.
W kolejnych
latach działalność sekcji w praktyce zamarła. W poszczególnych sezonach
rozgrywano wyłącznie okazyjne mecze sparingowe, bądź też w ogóle nie udawało się
zebrać drużyny siatkówki. Zespół, który odnosił dość duże sukcesy na szczeblu
okręgowym, przestał istnieć.
Dopiero w 1956
roku rozegrano kilka meczy towarzyskich, pokonując 2:1 „Włókniarza” Gnaszyn i
przegrywając w turnieju w Blachowni z tamtejszą „Stalą” 0:2. Po tym epizodzie
sekcja siatkówki odrodziła się na krótko w latach
sześćdziesiątych.
Tabela ilustrująca wyniki ligowe
sekcji w latach 1947-1951:
L.p. |
Rozgrywki
mistrzowskie |
Organizator |
Sezon |
Miejsce |
1 |
Klasa A |
Okręg
Cz-wa |
47/48 |
II |
2 |
Klasa A |
Okręg
Cz-wa |
48/49 |
III |
3 |
Klasa A |
Okręg
Cz-wa |
49/50 |
III |
4 |
Klasa A |
Okręg
Cz-wa |
50/51 |
IV |
Sekcja koszykówki
mężczyzn.
Koszykarze,
podobnie do sekcji siatkówki, byli jedną z trzech założycielskich członów
sportowych drużyny z Konopisk. Pierwszy mecz towarzyski rozegrali oni
(podobnie zresztą, jak i siatkarze) z CKS Częstochowa w dniu 26 maja 1947
roku. Koszykarze mistrza okręgu częstochowskiego pokonali „Lot” w stosunku
36:14.
W tym samym
roku koszykarze odnieśli jeden ze swych największych sukcesów, zdobywając
wicemistrzostwo Igrzysk Górniczych w Zabrzu (20-23 września 1947). Po
zwycięstwach w meczach eliminacyjnych z okręgiem Zabrze (53:25), okręgiem
Sosnowiec (18:8) i okręgiem Ruda Śląska (40:19) w finale ulegli okręgowi Ruda
Śląska 23:28. Jak zapisano w klubowej kronice „mecz ten przegrała drużyna w
pechowych okolicznościach, wywartych przez sędziowanie i szowinistyczną
publiczność”.
Po powrocie z
igrzysk zespół wziął po raz pierwszy udział w mistrzostwach okręgu
częstochowskiego. Drużyna występująca w składzie: Lucjan Gajczyk, Tadeusz
Ściebior, Wiktor Furmanek, Kazimierz Warwas, Józef Kołodziejczyk, Lucjan
Ściebior i Mieczysław Sionek spisywała się znakomicie przez cały sezon. Na mecie
rozgrywek 1947/48 zajęła ex equo 1 miejsce z CKS Częstochowa. Regulamin
decydował o konieczności rozegrania meczu dodatkowego o mistrzostwo okręgu.
Doszło do niego w sali przy ulicy Pułaskiego w Częstochowie. „Lot” w
najsilniejszym składzie, uzupełniony o Antoniego Sączka i Mieczysława
Kościelniaka stanął przed szansą na zwycięstwo w rozgrywkach. Przy komplecie
publiczności do przerwy wynik brzmiał jednak 24:17 dla CKS. W drugiej części
spotkania dominował zespół z Konopisk, któremu jednak nie udało się wyrównać.
Końcowy wynik 33:34 wskazuje jednak, że spotkanie miało dramatyczny i wyrównany
przebieg. Ówczesna prasa tak podsumowała tą partię: „Mecz prowadzono w
morderczym tempie, toteż w końcowych minutach obie drużyny były już u kresu
sił.” Drużyna zajęła ostatecznie II miejsce w okręgu. O ówczesnej sile sekcji
koszykarzy może świadczyć fakt, że na 20 meczy mistrzowskich drużyna przegrała
tylko 4.
W 1948 roku
koszykarze po raz kolejny zakwalifikowali się do Ogólnopolskich Igrzysk
Górniczych. Najpierw na szczeblu eliminacji okręgowych w Czeladzi (27 maja)
uporali się z GZKS Krynica (20:15), GZKS Zryw Dąbrowa (23:7) i GZKS Grodziec
(18:17). Zajmując pierwsze miejsce w eliminacjach koszykarze zakwalifikowali się
do II tury eliminacji w Zabrzu (20 czerwca). Tam pokonali GZKS Ruda Śląska 28:11
i GZKS Zabrze 17:16. Występując w praktycznie niezmienionym, w porównaniu do
poprzedniego sezonu składzie, drużyna awansowała do głównych spotkań Igrzysk
(Zabrze – 22-24 czerwca), gdzie pokonała okręg Katowice 63:20, okręg Bytom
44:12, okręg Rybnik 32:10 i wreszcie okręg Zabrze 24:22. Zwyciężając we
wszystkich meczach, zarówno eliminacyjnych, jak również i finałowych, ekipa z
Konopisk została Mistrzem Okręgowych Igrzysk Górniczych. Dzięki temu
zakwalifikowała się do ogólnopolskiego finału Zawodów Związków Zawodowych w
Warszawie. W dniu 19 sierpnia 1948 roku zespół w składzie: Tadeusz Ściebior,
Wiktor Furmanek, Kazimierz Warwas, Józef Kołodziejczyk, Lucjan Ściebior,
Mieczysław Sionek, Antoni Sączek, Mieczysław Kościelniak i Zachariasz Świderski
zmierzyła się z późniejszym triumfatorem imprezy – Kolejarzem Poznań,
przegrywając 9:56 i odpadając z dalszych gier. Zespół wystąpił w tym meczu bez
swego najlepszego zawodnika – Lucjana Gajczyka, który był zwycięzcą w
klasyfikacji najskuteczniejszych podczas mistrzostw okręgu w sezonie
1947/48.
Kolejny sezon w
wykonaniu koszykarzy był już gorszy. Drużyna zajęła dopiero trzecie miejsce w
mistrzostwach okręgu częstochowskiego. Na 12 meczy zwyciężyli w ośmiu. Tylko
indywidualnie Wiktor Furmanek zyskał miano najskuteczniejszego koszykarza
rozgrywek 1948/49. Pomimo słabszej postawy drużyny w tym sezonie, Lucjan Gajczyk
i Tadeusz Ściebior zyskali uznanie w oczach kapitana okręgu częstochowskiego i
zostali powołani na towarzyski mecz z pierwszoligowym zespołem AZS
Warszawa.
Sezon 1949/50
drużyna zakończyła na czwartym miejscu, wygrywając jedynie 4 z dziesięciu
spotkań. Identyczny wynik uzyskała w następnym sezonie 1950/51, występując w
stawce sześciu zespołów.
W następnych
latach działalność sekcji zawieszono, co spowodowane było problemami
personalnymi, organizacyjnymi i finansowymi, o których pisałem powyżej. Na
długie lata koszykówka w Konopiskach na szczeblu rozgrywek mistrzowskich
przestała istnieć.
Tabela ilustrująca wyniki ligowe
sekcji w latach 1947-1951:
L.p. |
Rozgrywki
mistrzowskie |
Organizator |
Sezon |
Miejsce |
1 |
Klasa A |
Okręg
Cz-wa |
47/48 |
II |
2 |
Klasa A |
Okręg
Cz-wa |
48/49 |
III |
3 |
Klasa A |
Okręg
Cz-wa |
49/50 |
IV |
4 |
Klasa A |
Okręg
Cz-wa |
50/51 |
IV |
Sekcja
lekkoatletyczna.
Kolejną z
sekcji istniejących już od początków klubu byli lekkoatleci. Pierwsze zawody
regionalne, w jakich wzięli udział zawodnicy sekcji, odbyły się w Konopiskach z
okazji Święta 1 Maja w 1948 roku. Mecz lekkoatletyczny z udziałem zawodników z
Częstochowy przyniósł kilka godnych zapamiętania dla dziejów klubu wyników: w
biegu na 100 metrów drugie miejsce zajął Lucjan Gajczyk, a trzecie – Mieczysław
Kościelniak, a w biegu średnim – na 800 metrów – trzeci był Mieczysław Sionek.
Na odległości 1000 metrów drugie miejsce zajął Edward Pyda, a tuż za nim
uplasował się Wiktor Furmanek.
W czerwcu tego
roku na zawodach górniczych w Sosnowcu pierwsze miejsce w skoku w dal zajął
Eugeniusz Zawada, a w skoku wzwyż zwycięzcą został Zachariasz Świderski.
Niestety, nie są znane wyniki zwycięzców.
Sekcja
lekkoatletyczna nie wykazywała takiej aktywności na polu rozgrywek
mistrzowskich, jak poprzednie. Skupiała się na krzewieniu kultury fizycznej,
organizacji biegów i marszy terenowych. Jej członkowie odnosili jednak i w
omawianym okresie sporadyczne sukcesy. Główną bolączką sekcji był brak bieżni
lekkoatletycznej oraz sprzętu. W związku z tym klubowi udzielano kredytów ze
strony Referatu Kultury Fizycznej Zarządu Głównego Związku Zawodowego Górników w
Sosnowcu (przykładowo w 1949 roku 600 000 złotych w kilku transzach). Nie
doprowadziło to jednak do powstania bieżni. Udało się jedynie zrealizować do
końca budowę boiska.
Już w 1954
roku, w czasie gdy zamarła działalność sekcji koszykarzy i siatkarzy, zawodnicy
„Górnika” wzięli udział w mistrzostwach Rady Okręgowej „Górnik” w Częstochowie.
Wyróżnili się tam dwaj zawodnicy z Konopisk: Stanisław Sączek I zajął 2 miejsce
w skoku w dal i 3 w biegu na 100 metrów, a Stefan Słabosz uplasował się na
trzeciej pozycji w biegu na 400 metrów.
Nieco gorzej
zawodnikom sekcji lekkiej atletyki poszło w mistrzostwach powiatu
częstochowskiego, gdzie ponownie drugi na 200 metrów był Stanisław Sączek, a w
sprincie piąte miejsce zajął Władysław Bator.
W sezonie
halowym 1955 trzecie miejsce w mistrzostwach Częstochowy zajął ponownie
Stanisław Sączek. Było to w biegu sprinterskim na 30
metrów.
Lepsze wyniki
osiągnięto w mistrzostwach powiatowych w lipcu 1956 roku na boisku GWKS, gdzie
Stanisław Sączek I zwyciężył w biegach na 200 i 400 metrów, a Narcyz Ćwikliński
– w skoku wzwyż i w rzucie oszczepam. Drużynowo zawodnicy z Konopisk wygrali w
klasyfikacji, zdobywając Puchar Przechodni TKKF w Częstochowie. Drużyna
wystąpiła w składzie: Narcyz Ćwikliński, Stanisław Sączek, Mieczysław Janik,
Władysław Bator, Antoni Skóra, Mieczysław Sionek, Marian Ciuk i Ryszard
Socha.
Końcowa
klasyfikacja:
1. LZS Konopiska – 73
pkt.
2. LZS Błeszno – 60
pkt.
3. LZS Wyrazów – 31
pkt.
Zawodnicy klubu
z Konopisk brali też udział w meczach lekkoatletycznych rozgrywanych przez
reprezentację powiatu częstochowskiego. Szczególnie wyróżnili się wówczas
Mieczysław Janik – wicemistrz w skoku w dal i Władysław Sionek – trzeci w biegu
na 100 metrów.
Sekcja piłki nożnej.
Tę
najpopularniejszą dziś w gminie formę rozgrywek zespołowych powołano do życia
dopiero w 1949 roku. Okres pomiędzy 1946, a 1949 rokiem upłynął na
przygotowaniach i planowaniu powołania sekcji. Członkowie klubu musieli najpierw
uporać się z problemami natury organizacyjnej i stworzyć zaplecze. Już w 1946
roku utworzono w klubie stanowisko kierownika do spraw
piłki nożnej. Stanowisko to objął
Wiktor Furmanek.
Największe problemy niosła ze sobą
jednak budowa boiska. Jak donosiła prasa w 1949 roku: „boisko zostało już
zniwelowane. Obecnie górnicy przystąpią do zaorania go celem usunięcia kęp
trawy, po czym do uwalcowania oraz zasiania rajgrasu, dzięki czemu powstanie
równy i estetyczny dywanik trawiasty. Boisko ma piękne położenie i znajduje się
w ogrodzie obok dworku Zjednoczenia Kopalń Rudy Żelaznej. Mierzy ono 110 metrów
długości i 70 metrów szerokości. Wzdłuż jednej z głównych linii wzniesione
zostaną stopnie z ławkami dla widzów a w przyszłości wokół boiska zbudowana
będzie bieżnia lekkoatletyczna (…) pozostało jeszcze wiele do
zrobienia.”
Już w tym samym
- 1949 roku - rozegrano pierwszy mecz na nowym stadionie (22 lipca – 6:6 z
„Gwardią” Częstochowa). W następnym roku drużyna wzięła udział po raz pierwszy w
rozgrywkach mistrzowskich, występując w klasie „C”. Kadrę zespołu tworzyli:
Zdzisław Korfel (bramkarz), Wiesław Kasprzyk i Mieczysław Sionek (obrońcy),
Władysław Musik, Tadeusz Ściebior, Eugeniusz Zawada (pomocnicy), Mieczysław
Kościelniak, Wiktor Furmanek, Władysław Opalski, Zenon Sołtysiak, Edward Pyda,
Kazimierz Płaneta, Wiesław Kruk i Kazimierz Musik (napastnicy). W początkach
istnienia występowali też w drużynie: Kazimierz Haładyn (bramkarz), Bogdan
Jaźwiec i ? Gładysz. W tym pierwszym, historycznym sezonie, drużyna zdobyła
pierwsze miejsce w rozgrywkach, awansując do klasy „B”. Spośród dziesięciu meczy
wygrała dziewięć.
Występując w
klasie „B”, w sezonie 1951 drużyna „Górnika” Konopiska, trenowana przez trenera
Barańczaka wygrała 11 i zremisowała w 3 z 16 meczy. W wyniku tego zajęła
ostatecznie drugie miejsce i pozostała w tej klasie rozgrywkowej. Jednak
wycofanie się z czynnego uprawiania sportu przez kilku starszych zawodników
spowodowało regres formy zespołu. W sezonie 1952 drużyna uplasowała się dopiero
na piątym miejscu, pomimo wejścia do niej kilku młodych, perspektywicznych
zawodników: Bogdana Jaźwca, Stanisława Kruka, Stanisława Pyrkosza. Bilans meczy
był niekorzystny: 6 zwycięstw, 3 remisy i 7 porażek.
W sezonie 1952
po raz pierwszy do rozgrywek przystąpiła też drużyna juniorska, która poradziła
sobie doskonale, zwyciężając w mistrzostwach powiatu częstochowskiego. Wielu z
jej zawodników zasiliło później szeregi pierwszej drużyny (m.in.: Stanisław
Sączek II, Władysław Bator i Mieczysław Kruk).
Sezon 1953 był
dużo słabszy w wykonaniu obydwu drużyn. Oprócz braku zainteresowania ze strony
kopalni wpływ miało na to odejście kilku zdolnych zawodników związanych pracą
zawodową z innymi miejscowościami. Piłkarze zajęli szóste miejsce, odnosząc pięć
zwycięstw i remisując trzy z 14 meczy. Nienajlepsze wyniki osiągali też juniorzy
podczas przedmeczy klasy „B”. Ostatecznie zajęli czwartą lokatę. W rok później
drużyna zanotowała jeszcze większy regres, zajmując ósmą pozycję i spadając do
klasy „C”. Doprowadziło to do rozbicia sekcji piłki nożnej.
Odrodziła się
ona w 1956 roku. W dniu 1 lipca drużyna rozegrała pierwszy mecz, jako LZS
Konopiska. W tym historycznym spotkaniu przegrała ze „Stalą” Blachownia
(późniejsza „Pogoń”) 1:3. Jedyną bramkę zdobył Stanisław Sączek II. LZS nie brał
w tym sezonie udziału w rozgrywkach ligowych, ale udanie zaprezentował się w
meczach o Puchar Rady Powiatowej LZS i PZGS. Po zwycięstwie w finale rozgrywek z
LZS Szarlejka 4:1 (1:0) zespół z Konopisk zdobył to trofeum. Bramki w finałowym
meczu zdobyli: A. Skóra – 3 i E. Kościelniak – 1. W nagrodę piłkarze otrzymali
piłkę „węgierkę”, a drużyna z Kawodrzy piłkę „polską”. Kilku zawodników z
Konopisk zostało powołanych na mecz LZS Częstochowa z LZS-em Lubliniec. Byli to:
S. Sączek II, W. Bator, J. Bator, A. Skóra, W. Skóra, M. Kruk i J. Kromołowski.
Tabela ilustrująca wyniki ligowe
sekcji seniorów w latach 1950-1954:
L.p. |
Rozgrywki
mistrzowskie |
Organizator |
Sezon |
Miejsce |
1 |
Klasa C |
Podokręg
Cz-wa |
1950 |
I – A. |
2 |
Klasa B |
Podokręg
Cz-wa |
1951 |
II |
3 |
Klasa B |
Podokręg
Cz-wa |
1952 |
V |
4 |
Klasa B |
Podokręg
Cz-wa |
1953 |
VI |
5 |
Klasa B |
Podokręg
Cz-wa |
1954 |
VIII |
Sekcja tenisa
stołowego.
Sekcja
tenisistów stołowych jest najmłodszą spośród opisywanych. Została ona utworzona
w 1954 roku, jako efekt rosnącego zainteresowania młodzieży tą dziedziną sportu.
W 1955 roku drużynę zgłoszono do rozgrywek w klasie „B”. Jej zawodnikami byli
wówczas m.in.: Jerzy Bator, Stanisław Sączek, Julian Wolny i Andrzej Domański. W
pierwszym sezonie drużyna zajęła trzecie miejsce w stawce 6 drużyn, zwyciężając
w sześciu i remisując w jednym, spośród dziesięciu spotkań. Jeszcze przed
oficjalnym wystartowaniem sekcji w rozgrywkach ligowych Stanisław Sączek zdobył
indywidualne wicemistrzostwo Okręgu Zrzeszenia „Górnik” w
Częstochowie.
Dużo lepiej
było w kolejnym sezonie ligowym, kiedy po wygraniu pięciu spośród sześciu meczy
drużyna zajęła wspólnie z „Włókniarzem” Gnaszyn pierwsze miejsce w klasie „B”.
Nie stawiła się jednak na decydujący mecz o prymat w tej klasie rozgrywkowej i
ostatecznie zajęła drugą lokatę. Powodem niestawienia się na mecz było…
„przegapienie jego terminu”.
We wrześniu
1956 roku drużyna wzięła też udział w mecach o drużynowe mistrzostwo powiatu
Częstochowa w Rudnikach. Zajęła tam drugie miejsce przegrywając w finale z LZS
Kawodrza 3:5. Zawodnik Lotu – Stanisław Sączek I zajął zaś pierwsze miejsce w
turnieju indywidualnym o Puchar Rady Powiatowej LZS w Częstochowie oraz drugie
miejsce w mistrzostwach Rady Okręgowej ZS „Górnik” w Częstochowie, ustępując
tylko Romanowi Wilkowi.
Tabela ilustrująca wyniki ligowe
sekcji w latach 1955-1956:
L.p. |
Rozgrywki
mistrzowskie |
Organizator |
Sezon |
Miejsce |
1 |
Klasa B |
Podokręg
Cz-wa |
1955 |
III |
2 |
Klasa B |
Podokręg
Cz-wa |
1956 |
II |
Inne sekcje klubu w latach
1946-1956.
Na początku
działalności klubu utworzono jeszcze jedną sekcję sportową - kierowaną przez
inż. Nadarkiewicza grupę wioślarską, która posiadała jedynie parę kajaków. Była
to jedynie efemeryda w dziejach działalności „Lotu”. Podobnie zresztą, jak i
sekcja szermiercza, a także gimnastyczna, której organizację podjęto po tym, jak
w 1949 roku Centrala Zrzeszenia „Górnik” przyznała wyposażenie i przyrządy dla
tychże sekcji. Trudno dziś jednoznacznie stwierdzić, co było decydującym powodem
nieutrzymania się tych dwu dyscyplin w Konopiskach. Być może decydujące miejsce
odegrały tu luki w wyposażeniu. Sądzę jednak, że chodziło raczej o brak
zainteresowania społeczności lokalnej tymi dziedzinami sportu. Bardziej cenione
były gry zespołowe.
Oprócz
wszystkich opisywanych i wzmiankowanych sekcji sportowych klub doczekał się
jeszcze jednej – szachowej – ale o tym napiszę w kolejnym rozdziale, jako że
była ona najmłodszą spośród wszystkich.
Jak widać w
świetle omówionych powyżej pierwszych lat istnienia klubu, nie skupiał on swej
działalności jedynie na wybranych dziedzinach sportowych, ale starał się
rozszerzać swoją aktywność na wszystkie dziedziny będące w obszarze
zainteresowań mieszkańców Konopisk i przyległych miejscowości.
Wart
odnotowania jest również inny fakt. Ówcześni sportowcy, nie tylko zresztą w
Konopiskach, byli multidyscyplinarni. Świadczą o tym te same osoby, które
pojawiają się na liście osiągnięć w różnych dziedzinach, działając w różnorakich
sekcjach (Lucjan Gajczyk, Tadeusz Ściebior i inni). Można też mówić o całych
rodzinach, które prowadziły sportowy tryb życia i funkcjonowały z powodzeniem
także i na liście członków klubu. W tamtych latach były to m.in. rodziny Sączków
i Gajczyków.
Biorąc po uwagę
rolę klubu, który miał przede wszystkim zaspokajać potrzeby ludności lokalnej,
wyrósł on na jeden z wiodących ośrodków sportowych w regionie poza obszarem
Częstochowy. Świadczą o tym sukcesy szczególnie koszykarzy i
siatkarzy.
Z kolei o tym,
jak mocno zależała sytuacja klubu od wspierającego go Zrzeszenia świadczą losy
„Górnika” Konopiska w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych, kiedy to w dodatku
część zawodników zmieniła pracę oraz klub, co w tamtych latach było
równoznaczne, biorąc pod uwagę ówczesny „sponsoring
branżowy”.
Pierwsze lata
istnienia klubu dają się podzielić na kilka okresów: pierwszy od 1946 do 1949
roku – okres założycielski pod nazwą „Lotu”, drugi, w latach 1949-1951– pod
egidą Zrzeszenia „Górnik”, kiedy klub odnosił jeszcze sukcesy sportowe w
regionie i posiadał liczące się sekcje koszykówki i siatkówki oraz trzeci (lata
1952-1956), który był okresem upadku, aż do odrodzenia się klubu, jako
LZS.